سبک زندگی و میزان انزوای اجتماعی در میان بزرگسالان شهر تهران ( 64-30 ساله)

چکیده پژوهش حاضر بر آن است تا به بررسی سبک زندگی و میزان انزوای اجتماعی در میان بزرگسالان 30 – 64 ساله شهر تهران بپردازد . با مدرن شدن جوامع و تحولات اجتماعی سبک زندگی نیز تغییر کرده و تنها در متن تغییرات فرهنگیِ مدرن و رشد فرهنگ مصرف گرایی معنا یافته است و مصرف از اصلی ترین عناصر دنیای اجتماعی مدرن شده است . در جوامع مدرن فرد بدون شک بیشتر به خود وابسته است و کمتر قادر است تا دوباره به پیوندهای اجتماعیِ سنتی برگردد به خصوص از زمانیکه اینها مقدار زیادی از معنایشان را از دست داده اند ؛ همچنین شیوه زندگیِ فردیِ شخصیت جامعه تغییر کرده است ؛ بنابراین پرداختن به انزوای اجتماعی در جوامع مدرن و در حال گذار موضوع نسبتاً مهمی می باشد . تحولات اجتماعی تا حد زیادی روابط میان فردی را نیز تحت تأثیر قرار داده است . همانطور که می دانیم تماس های اجتماعی بیشترین اهمیت را برای رفاه شخصی و همگانی افراد دارند و در این پژوهش انزوای اجتماعی به معنای « فقدان یا تضعیف اتصال (ات) فرد با سایر افراد ، گروه (ها) و جامعه» تعریف شده است. با توجه به تئوری دورکیم ( بر مبنای دو نوع همبستگی مکانیکی و ارگانیکی ) فرد به دو طریق با جامعه رابطه برقرار می کند ، یکی از طریق ایجاد ارتباط با سایر کنشگران در جامعه و دیگری از طریق عضویت در گروه ها و آنها را می توان در قالب اصطلاحاتی نظیر مشارکت غیررسمی ( شبکه های غیررسمی ) و مشارکت رسمی ( شبکه های رسمی) نیز بکار گرفت . در این پژوهش نیز انزوای اجتماعی با استفاده از نظریه دورکیم و با تأکید بر عنصر رابطه ای و بر اساس شاخص هایی چون میزان روابط خانوادگی ، روابط محلی (روابط همسایگی ، روابط معاملاتی محلی ) ، روابط فرامحلی (تعاملات مستقیم ، تعاملات بامیانجی )، پیوندهای انجمنی ( عضویت در انجمن های داوطلبانه ) و سرمایه اجتماعی ابزاری مورد سنجش قرار گرفته است . همچنین سبک زندگی با استفاده از تئوری بوردیو مفهوم سازی و مورد سنجش قرار گرفته است . واژه اساسی تحقیق علاوه بر متغیرهای اصلی شامل فردگرایی نیز می باشد که پس از تعاریف مفهومی و اسمی ، به منظور سنجش ، با استفاده از مقیاس تریاندیس تعریف عملیاتی شد . و همچنین از تئوری خودکشیِ دورکیم برای تبیین اینکه فردگرایی منجر به انزوای اجتماعی می گردد ، استفاده شده است . این پژوهش با استفاده از روش پیمایش و از طریق نمونه گیری سیستماتیک تصادفی در بین 270 نفر انجام شده است . جامعه آماری در این پژوهش بزرگسالان 64- 30 ساله شهر تهران هستند . سئوال اساسی پژوهش این است که آیا سبک زندگی با انزوای اجتماعی رابطه دارد ؟ نتایج تحلیل های آماری نشان داد همانطور که انتظار می رفت ، سبک زندگی با انزوای اجتماعی رابطه دارد. البته از میان متغیرهای موجود در پژوهش ، پایگاه اقتصادی – اجتماعی و فردگرایی نیز با انزوای اجتماعی رابطه معناداری داشته اند . واژه های کلیدی : سبک زندگی ، فردگرایی ، انزوای اجتماعی ، بزرگسالان ، تغییر اجتماعی .